Na haar ongeval heeft Ellen een emal gestuurd aan het AD Amersfootsse Courant. Ook heeft zij een email verstuurd qqn de burgermeester van Amersfoort.
Naar aanleiding van deze akties zijn er afgelopen zondag foto's gemaakt bij het beruchte kruispunt Roethof in Amersfoort.
Vandaag, 9 september 2005, is er een pagina groot verhaal verschenen in het AD. Dit is nu wel tabloid formaat, maar het staat er dan toch maar.
Als U doorgaat naar "meer lezen" ziet U het artikel. De geplaatste foto heb ik helaas niet.
De ’kruising Roethof’ heet hij in de volksmond. De bakker wiens naam ooit werd gekoppeld aan de kruising Arnhemseweg/Everard Meijsterweg in Amersfoort heeft plaats gemaakt voor een opvolger. Maar daarmee is het beruchte begrip niet verdwenen. Wie ’kruising Roethof’ zegt, zegt ’uitkijken’. Maatregelen die de gemeente najaar 2003 nam na de dood van een 2-jarige peuter hebben daaraan niets veranderd, vindt de Woudenbergse Ellen Boschker (20).
{Tekst}
[AUTEUR]MAAIKE KOOISTRA
[PLAATS]DICHTERBIJ
[INITIAAL]Schaafwonden op haar benen, twee tanden door de lip en een forse bloeduitstorting die nog een week lang de aandacht trok op haar gezicht. Ellen Boschker (20) kwam eigenlijk nog genadig af van de klapper die ze onlangs met haar fiets maakte op de kruising Roethof. Een automobilist zag haar over het hoofd, ze vloog over de motorkap en landde op haar kin. Echt kwaad kan ze bijna niet zijn op de bestuurder die schuld had aan het voorval.
,,Natuurlijk heb ik gedacht: kon die man niet uitkijken? Hij heeft gewoon niet goed opgelet. Maar aan de andere kant kijk ik niet op van een aanrijding’’, zegt de Nijmeegse studente, die in het weekend naar haar ouders in Woudenberg gaat. Ze kent de kruising goed. En net als de mellen,este inwoners van Amersfoort en omstreken weet ze dat iedereen er moet oppassen. Het is niets nieuws. Decennialang staat de plek waar de zogenaamde Ponspoorlijn, de Arnhemseweg en de Everard Meijsterweg elkaar tegenkomen berucht.
Najaar 2003 kwam op de kruising een 2-jarig jongetje om het leven. Zijn oudere zusje raakte zwaargewond aan haar benen. Dat gebeurde toen hun moeder met ze wilde oversteken. De chauffeur had hen voorrang moeten geven, maar verklaarde hen bij het afslaan niet gezien te hebben.
Het ongeluk maakte in de buurt diepe indruk. Een kleine 7000 mensen zetten hun handtekening om de gemeente ertoe te zetten de kruising verkeersveiliger te maken. En dat gebeurde. Er kwamen extra vluchtheuvels om oversteken te vergemakkelijken, verkeersdrempels en nieuwe markeringen op de weg.
Hanna de Mink was een van de buurtbewoners die het voortouw nam in het verzamelen van handtekeningen. ,,De maatregelen hebben erg geholpen. Te voet oversteken is een stuk veiliger’’, zegt ze. ,,Maar het blijft een gevaarlijk punt, waar je vreselijk moet oppassen. En zeker als fietser ben je heel erg kwetsbaar.’’
Ellen stelt het sterker. Ze vergelijkt de kruising met een hindernisbaan, waarop niet goed opletten fataal kan zijn. ,,Ik begrijp niet dat het kruispunt nog altijd zo onveilig is’’, zegt ze. ,,Dezelfde middag dat ik op de terugweg vanuit de stad werd geschept, moest er ook nog een auto vol op de rem voor een vriendin van me. Waarom duurt het zolang voordat er iets wordt aangepast?’’
In de brief waarmee Ellen bij de krant aan de bel trok, vraagt ze het zich hardop af: ,,Er staat in dergelijke situaties wel iets meer op het spel dan onderzoeken documenten en geld?’’
Net zoals de reputatie van de kruising voor de gemiddelde Amersfoorter geen nieuws is, komt de klacht van Ellen voor de gemeente niet uit de lucht vallen. Het fenomeen ’kruising Roethof’ is jaar in jaar uit een terugkerend onderwerp. Al kijkt de gemeente toch wat genuanceerder aan tegen de vermeende onveiligheid op de kruising. ,,Het gevoel van onveiligheid speelt een belangrijke rol. Wij hebben de indruk dat mensen redelijk goed uitkijken, juist door de situatie’’, zegt woordvoerder Nandus van der Sluijs. ,,Het aantal ongevallen valt ook mee.’
Maar ,,iets simpels als een stopbord met stopstrepen zou het kruispunt misschien al veiliger maken’’, oppert Ellen in de brief die de krant ontving maar ook op het bureau van de Amersfoortse burgemeester belandde. Het blijkt onmiddelijk effect te hebben. Nog dit najaar haalt de gemeente de verfkwast uit de schuur en een stopbord uit de bordenkast. Waar verkeer op van de Everard Meijsterweg de kruising op wil rijden - en eigenlijk voorrang moet geven aan het overige verkeer - moet straks duidelijker te zien zijn wat er van de bestuurder wordt verwacht. Van der Sluiijs: ,,Maar als het al effect heeft dan is dat zeer beperkt.’’
In 2007 gaat de situatie echt veranderen, belooft Van der Sluijs. Dan wordt het tweede deel van de Kersenbaan aangelegd, de weg die nu al tussen station en Leusderweg langs de Ponspoorlijn loopt. De kruising Roethof krijgt dan dus nog een extra weg. ,,Er komt dan een grote rotonde van circa 50 meter. Die moet de situatie veel duidelijker maken.’’
Een natuurlijk moment om de kruising aan te pakken, vindt de gemeente. Want zolang het punt niet tegelijkertijd met ander werk kan worden aangepakt geeft Amersfoort liever voorrang aan ’echt gevaarlijke plekken’.
